Toen ik 20 april in Amsterdam bij mijn
kleindochter de kamer binnenkwam, was ik aangenaam verrast haar
heerlijk bezig te zien met het knopen van vriendschapsbandjes. Ze zat
samen met een vriendinnetje heel fotogeniek op de bank met een kussen
tussen hen in, waaraan ze allebei met een veiligheidsspeld een bandje
hadden bevestigd. Dat was geweldig leuk en uiteraard heb ik heel goed
gekeken hoe het precies in zijn werk ging. Al heel snel ging mijn
herinnering naar de macrame lessen die ik in het verre verleden eens
heb gegeven en waarmee ik als het ware, mijn hele "lesgeef
periode" was begonnen. Ook de vriendschapsbandjes waren me niet
geheel onbekend en ik probeerde de handelingen zo goed en zo kwaad
als het ging zonder aantekeningen te onthouden. Thuisgekomen heb ik
eerst geprobeerd na te doen wat Sam deed en na wat gegoogled te
hebben bleken er bleken talloze filmpjes op You Tube te staan, die je
de mooiste patronen voorschotelden.
Een paar dagen later bracht ik de
techniek onder de aandacht van dochter Suzanne, en toen die het
gezien had, sloeg de vlam in de pan. Ook zij begon te knopen en
binnen de kortste keren kon ze het nog veel beter en netter dan ik.
Ik maakte er vooral in het begin een zoodje van, totdat ik eindelijk
ontdekte dat er een duidelijk verschil is tussen de voor- en
achterkant. Toch laat het me zeker niet los.
Op het net vond ik uiteindelijk een site met ruim duizend patronen. Je kan ze zoeken op breedte, en tot mijn stomme verbazing stonden er patronen tussen met een breedte van 60 draden en meer. Om wat inzicht te krijgen heb ik er een paar honderd gedownload, die ik zo af en toe eens doorkijk. Dit is veel handiger dan een uitleg op You Tube, want om via een filmpje een patroon uit te werken zag ik echt niet zitten. Het is ongelofelijk, leuk allemaal en ik ga mezelf binnenkort toch eens uitdagen om zo`n bandje te maken met minstens een draad of 40 in de breedte.
Jammer is echter dat er nergens in al die berichten wordt gesproken over het goed afwerken van die armbandjes. Toch is het eigenlijk wel logisch, want van oorsprong is het zo dat je ze niet voor jezelf maakt, maar de gemaakte bandjes weggeeft aan iemand die je aardig vind. Je knoopt het dan met een gewone knoop ter plekke om die persoons arm. Maar, eigenwijs als ik ben, wil ik toch graag een nette afwerking zonder die dikke bobbel van de knoop. Voorlopig blijft dat dus nog even een wens, want de goede oplossing daarvoor heb ik nog niet gevonden.
