Wildbreien-3

Vanmorgen, samen met dochter Ingrid, het tweede stuk van de wildbrei-route door Hoorn gelopen. Hadden we alles in de haven vorige week bekeken, nu was de binnenstad aan de beurt.  Gelukkig is er, ondanks alle laffe en zinloze vernielingen en zelfs diefstal, nog heel veel moois over om te bekijken. Natuurlijk waren we weer op het verkeerde tijdstip op de Rode Steen, zodat ik J.P. Coen`s gigantisch mooie schild/draak weer in puur tegenlicht moest fotograferen. Een voorspelbare donkere foto was het resultaat. Doch door een stief kwartiertje photoshoppen was de lucht verdwenen, maar de kleuren weer helemaal toppie!

Verder was blij dat de "Blokker vrouwtjes" ook weer op hun plek stonden. Aangekleed en wel natuurlijk. Ik vond hun outfit mooier dan vorig jaar maar dat zal wel alles te maken hebben met het feit dat ze in een bijzonder kleurig haakwerk waren gehuld. Verder toonden de meeste lantarenpalen een bont geheel van prachtig handwerken. Jammergenoeg vaak verstopt achter auto`s, fietsen, tenten, verfblikken en noem maar op. Jammer maar ja het hoort er allemaal bij. Wat een uren werk moeten daar in zitten en zo mooi!

Wat geen pen te beschrijven is de diefstal van het molenschilderij. Wie doet nou zoiets! Nog even en je kan helemaal niets meer organiseren in de buitenlucht. Mij is vanaf mijn geboorte geleerd van een andermans spullen af te blijven. Onbegrijpelijk en dieptriest.

Aan het begin en eind van onze wandeling stond nog een topper. Tw. de waterdrager met bovenop die komische ooievaar die zo vrolijk de wereld inkijkt. Ik moet iedere keer lachen als ik hem zie en moet me tegenover hem verontschuldigen dat ik hem in mijn vorige aantekening uitschold voor een gans. Sorry hoor, ik zat er even naast. Een heerlijke plek is het daar om even te relaxen met het geruis van het water op de achtergrond. Ik verbaasde me erover dat de wol van de muts van de man die dikke stroom water nog steeds kon weerstaan. Groen uitgeslagen is hij al wel, maar gelukkig is de rest van het werk nog steeds helemaal roze.

Geweldig is het allemaal en ik ben er best trots op dat ik, ook al is het maar een heel klein stukje breiwerk, heb mogen bijdragen aan dit mooie Hoornse kunstevenement.

Wildbreien 2

Dit was echt leuk vanmorgen. Om 11 uur gingen dochters Suzanne en Ingrid en ik Hoorn in om ons wildbreiwerk, wat we de afgelopen weken zo bloedig hadden zitten breien te gaan zoeken.[zie Wildbreien-1]

Waar zouden ze het geplaatst hebben, en hadden ze het überhaupt wel geplaatst? Spannend was het in ieder geval wel. Maar voordat we de bruggen opzochten, moesten we natuurlijk eerst even een bezoek brengen aan het klapstuk van de tentoonstelling op de Rode Steen, waar J.P. Coen voor de gelegenheid helemaal was aangekleed. 

Een foto maken ging niet best, want de zon stond precies verkeerd, maar zelfs op zijn rug was hij al de moeite waard. Al die pompoenen op zijn hoofd, geweldig!. Toen verder op zoek naar bruggen. In de haven waren er natuurlijk genoeg, maar welke zou het zijn en nog belangrijker, waar zou het zijn. Te stom voor woorden, maar via de GPS [en dat in je eigen stad] vonden we de Veermanskade en daarbij de sliert van Ingrid op de onderste leuning van de Hoge brug tussen de Veermanskade en de Oude Doelenkade.

Verder lopend ontdekten we het ontzettende grote zeil van de "Jacoba", een geheel gebreide Hoofdtoren en zelfs de Scheepsjongens van Bontekoe waren in een lekkere warme wolletje gestoken.

Ik begon me al een beetje zorgen te maken, want ik zag mijn sliert niet en ik kon ook geen plek bedenken waar hij dan wel kon zijn. Lopende op het Houten Hoofd, tussen de "witte wieven" van Helma en achter de Hoofdtoren zag ik de lange brug die het Oostereiland, waar de vormalige Krententuin [gevangenis] was, met de stad verbond. Oei, dat was dus die lange brug waar Helma het over had. Wist ik veel, ik was daar nog nooit geweest. We liepen snel richting Oostereiland en als Suzanne op die brug niets had gezegd, was ik er nog straal voorbij gelopen. 

Wat een verschil of je zo`n sliert thuis op de grond hebt liggen of dat het op de brugleuning bevestigd is. Gelukkig vond ik mijn kleine grannystuk, wat niet meer nodig was voor de lantarenpaal, wel zelf. Het is echt een geinige ervaring om je breiwerk terug te vinden aan een brugleuning in Hoorn.

Trouwens de hele omgeving was nieuw voor mij, want ik dat grote gevangeniscomplex nog nooit gezien, behalve uit de verte. Prachtig is het allemaal gerenoveerd, het museum van de 20e eeuw, de cinema, een hotel en woningen, allemaal in een verbouwd gevangeniscomplex. Super!

We hadden geen beste dag uitgekozen om te gaan kijken, want hoewel er op het weer zeker niets aan te merken was, gooiden de Westfriese Waterweken en de gewone weekmarkt aardig wat roet in het eten. De kleurig aangeklede lantarenpalen zaten helaas nogal vaak verstopt achter de meest uiteenlopende marktkramen. We besloten het tweede superstuk van de actie, tw. het beeld "De Waterdrager", dat voor de gelegenheid helemaal in roze granny squares was gehuld maar vanuit de auto te bewonderen en de rest te bewaren voor een volgend bezoek. Als alles goed gaat en de mensen hun handen een beetje thuis kunnen houden, zou alles tot 8 september netjes blijven hangen. Er blijft voor mij dus nog tijd zat over om nog een keertje te gaan kijken.

[ps. ik heb me wild zitten ergeren aan de lay-out. Niets gebeurt zoals ik het wil. De letters worden niet even groot, de spaties leven een eigen leven en de foto`s gaan staan waar ik niet wil. Helaas, ik hou er maar even mee op, want ik ben al anderhalf uur bezig en heb er nog steeds geen grip op :-( ]

Grgrannies

 Nee, dit is geen tikfout. Ik heb eens even teruggescrolld, maar volgens mij heb ik nauwelijks iets over dit project, waarmee ik al een half jaar bezig ben, geschreven. Het "Granny Groepsprojekt" is een superleuk projekt wat ik in al mijn files simpelweg aanduid als "grgranny of grgrannies". en ik vond het best een screenprintje waard, toen ik het hele rijtje zo kleurig in mijn verkenner zag staan.

In de facebookgroep Handwerken als Ontspanning, is een deel van de leden bij de subgroep Granny Groepsprojekt aansloten. Zij ontvangen iedere vrijdag een nieuw granny patroon, wat om de beurt door een groepje mensen wordt uitgezocht. Dat gaat zo 63 weken lang. Vraag me niet waarom juist 63 weken, maar dat is het aantal wat ik ergens heb horen noemen. Dochter Ingrid was al eerder lid van de groep en toen ze mij vertelde over dat groepsprojekt, besloot ik, allereerst nog een beetje aarzelend, om mee te gaan doen. Het was begin maart en ze waren toen zo`n vier weken bezig. Ik had de smaak heel snel te pakken en die vier grannies waren natuurlijk zo ingehaald. Het is ongelofelijk leuk en het kwam er zelfs van, dat ik in de kleine uurtjes nog vrouwen via de berichtendienst van facebook zat te helpen, om uit een patroon te komen. En die hulp hield niet op bij de Nederlandse grens. Ook in Belgie wordt druk meegehaakt. Lossen heten daar lussen en breinaalden [wel niet nodig in dit projekt, maar wel bij het handwerken] heten priemen, maar toen ik dat eenmaal wist, was er voor mij geen taalbarriere meer. Extra leuk vind ik het dat er intussen al twee van mijn ontwerpen als weekgranny zijn opgenomen. Nummer 22 en 26 zijn de grannies die ik in Wales heb ontworpen en patronen ervan zijn nu ook hier op de blog gepubliceerd. Er komen er nog meer, want blijkbaar had Wales een goede invloed op mijn creativiteit. Een week nadat ze in de groep zijn gepost zet ik ze op de blog.

Bij elkaar heb ik er nu 27 en ik ben helemaal "bij". Hoe groot de deken wordt daar heb ik geen idee van. Mijn keuze was om van elk model maar één exemplaar te maken en me te beperken tot zes kleuren. Ook zitten er een paar vervangende modellen tussen, want al ben je nog zo vertrouwd met de techniek, er waren een paar modellen bij die ik echt niet begreep of niet mooi vond.

De eerste 25 vierkanten heb ik alvast aan elkaar genaaid, deels omdat ik wel erg nieuwsgierig werd naar het eindresultaat en deels omdat het een megaklus wordt, om alle vierkanten pas aan het eind van de rit aan elkaar te naaien. Maar voordat ik ze aan elkaar zet, haak ik om alle grannies minstens twee toeren in gebroken wit. Dat heeft twee voordelen. Ten eerste kan ik door te kiezen tussen stokjes, halve stokjes, of vasten, de grootte nog wat corrigeren en ten tweede wordt het aan elkaar naaien in één kleur een stuk netter.

Het is en blijft voorlopig leuk en spannend. De grensoverschrijdende contakten, proberen anderen te helpen als die er niet uitkomen, gewoon allerlei ideeën met elkaar delen of simpelweg kunnen laten zien wat je zelf hebt gemaakt. Het kan allemaal binnen die groep.

Wat begon met de gok die ik moest nemen bij de aankoop van de wol, omdat ik geen flauw idee had over de hoeveelheid ik ging gebruiken, eindigt over een kleine 40 weken in een mooie grannydeken. Ik ben benieuwd!   

Geschreven: 18 augustus 2013

Dagtekening: vanaf maart 2013

Welsh circle

Weer thuisgekomen ben ik toch nog maar even doorgegaan met het maken van de grannies.

De haakwijze aan het begin- en einde van de toer is als volgt:

Aan het begin van de toer 3 lossen voor 1 stokje, 2 lossen voor een half stokje of 1 losse voor 1 vaste. Aan het eind van de toer een halve vaste in de 3e losse [voor een stokje], in de 2e losse [voor een half stokje] of in de 1e losse [voor een vaste] .Bij een kleurwissel altijd de oude draad afbreken en de nieuwe toer op de aangegeven plaats [zoveel mogelijk in de hoek] met de nieuwe kleur starten. Is er geen kleurwissel, dan met halve vasten naar een plaats haken waar gestart kan worden. Het aantal halve vasten moet wel zo weinig mogelijk zijn, want het geheel wordt er anders niet mooier op. Deze handelingen vermeld ik niet meer in het patroon.

Toer 1. [d.blauw]

Magische ring of 4 lossen tot een ring sluiten.

2 stokjes, 1 losse [8x]

Toer 2. [turquoois]

4 stokjes om de 1-lossenboog. [8x]

Toer 3. [wit]

6 stokjes tussen het 2e en 3e stokje van de 4-stokjesgroep de vorige toer. [8x]

Toer 4. [d.blauw]

[3 stokjes, 2 lossen, 3 stokjes] tussen het 3e en 4e stokje van 6-stokjesgroepen, 1 vaste tussen de 6-stokjesgroepen van de vorige toer.

Toer 5. [turquoois]

[3 stokjes, 2 lossen, 3 stokjes =hoek] om de 2-lossenboog, daarna 2 lossen, 1 stokjes in het gat voor de vaste van de vorige toer, 1 stokje in het gat na de vaste van de vorige toer, 2 lossen, 1 halve vaste in de 2-lossenboog, 2 lossen, 1 stokje in het gat voor de vaste van de vorige toer, 1 stokje in het gat na de vaste van de vorige toer, 2 lossen, en dan de volgende hoek. Haak zo de toer uit.

Toer 6+7: [turquoois + d.blauw]

Stokjes op de stokjes, In de hoek [3 stokjes, 2 lossen, 3 stokjes].

Succes!

Gemaakt: 1 juli 2013

Patroon: 5 juli 2013

Ontwerp: Willy Haarsma.

Zonnehanger "Mandala"

Dit is voorlopig mijn laatste zonnehanger/mandala projekt, want ik vind dat deze cirkel zo ongelofelijk mooi geworden is, dat een volgend werk alleen maar kan tegenvallen. Het is mooi geweest en plek om ze op te hangen heb ik al helemaal niet meer. Het patroon kwam van Ingrid die het gekocht had via het net. Toen ik begon had ik me voorgenomen geen materiaal bij te kopen en dus alleen te haken met de katoen en kleuren die ik nog in voorraad had. Dat was eigenlijk het moeilijkste van het werk en meerdere malen was het best spannend of ik het zou halen met een bepaalde kleur. Het absolute record in stress had ik bij de donker gele kleur. Hiervan had ik zegge en schrijve ca. 2 meter draad over. Ik durfde op het eind niet meer te kijken en uiteraard ging ik steeds sneller haken. Net of dat helpt! Precies zoals met een bijna lege benzinetank op weg bent om te tanken. Dan ga ik ook ongewild steeds harder rijden. Maar het lukte!

Nu hangt de ring voor het raam aan de perronzijde van het huis als lust voor het oog van de langskomende tramreizigers. Helaas zie ik hem daar nauwelijks en ik zit er over te denken hem te verplaatsen naar het keukenraam. Hoewel ik er dan zelf ten volle van kan genieten, heeft die plek een groot nadeel. Hij hangt, als de zon schijnt, in de volle zon. Daar kleurechtheid niet de sterkste eigenschap is van katoen, is dat dus niet echt gezond voor het werk.  Ach ik zie wel, voorlopig laat ik hem hangen waar hij hangt en als de zomer voorbij is kan ik hem altijd nog verplaatsen.

O ja en voor wie hem wil maken. Het is een kooppatroon en je vindt het hier:

http://webshop.sparkelz-creatief.nl/haakspul/HP24.html